วันพฤหัสบดีที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2559

ฉากNC จากตอนที่04 ของ FicJunSeung The Torture ทรมานนายกลายเป็นฉันเจ็บ

ลิ้นเล็กเคลื่อนตัวเข้าสำรวจโพรงปากอีกคนด้วยความเชี่ยวชาญ มือเรียวก็ลูบไล้ไปตามกล้ามเนื้อส่วนต่างๆที่ประดับอยู่บนร่างกายของคุณหมอหนุ่ม

ด้านคุณหมอเองเริ่มรู้สึกว่าตนเองกำลังถูกชักนำโดยอีกคน เขาจึงรีบพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างบางเพื่อกอบกู้เอกราชของตนกลับคืนมา ร่างสูงผละจูบอันแสนเร่าร้อนออกมาเพียงครู่เพื่อให้ฮยอนซึงได้โกยอากาศเข้าปอดบ้างก่อนจะประกบจูบลงไปตามเดิม

ครั้งนี้เป็นลิ้นร้อนหนาของคุณหมอจุนฮยองที่ได้เข้าไปสำรวจโพรงปากบางบ้าง ลิ้นร้อนทั้งสองเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อกันต่อไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

หวาน..

..เป็นสิ่งเดียวที่จุนฮยองกำลังรู้สึกในตอนนี้

จุนฮยองยอมรับจริงๆว่ารสจูบของฮยอนซึงหวาน ไม่สิ หวานมากเลยล่ะ เขาไม่เคยเจอใครที่จูบด้วยแล้วหวานขนาดนี้มาก่อน(โดยที่ไม่เมาด้วยนะ) มันหวานหอมและเย้ายวนมากจนเขาไม่อยากจะถอนออกแม้วินาทีเดียว

มือใหญ่ที่กำลังลูบไล้ไปตามร่างกายบอบบางแต่มีกล้ามเนื้อของฮยอนซึงจำต้องหยุดเมื่อมาพบกับติ่งไตเล็กที่กำลังตั้งชันสู้มือของเขาอยู่

นิ้วเรียวยาวของจุนฮยองถูกส่งไปบดขยี้ยอดอกตั้งชันนั่นอย่างรวดเร็วด้วยแรงที่ไม่มากเกินไปนัก

..แต่ก็ไม่ถือว่าเบา

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ฮยอนซึงส่งเสียงออกมาทันทีที่ถอนจูบออกมาได้สำเร็จ

มันเสียวจริงๆนะ

แค่มือของไอ้หมอบ้านั่นแท้ๆ

จะขยี้หัวนมทำไมนักหนาก็ไม่รู้?!

“เสียวเหรอ? หึ!” คุณหมอเอ่ยถามก่อนจะเพิ่มแรงที่ปลายนิ้วให้เพิ่มมากขึ้นจนฮยอนซึงถึงกับบิดตัวเร่าด้วยความเสียวซ่านที่แผ่ไปทั่วร่างกาย

“อื้อ อื้อ อ๊ะ นายหยุดยุ่งกับหน้าอกฉันได้แล้ว ไปที่อื่นบ้างสิ!” ฮยอนซึงบ่นเสียงเหวี่ยง แต่ประโยคที่พูดออกมานั้นกลับดูเหมือนกำลังยั่วยวนอีกคนอยู่อย่างไรก็ไม่รู้

“หึ!” หัวเราะในลำคอแบบที่ทำเป็นประจำจบ คุณหมอจุนฮยองก็ถอดกางเกงบ็อกเซอร์ของตัวเองออกแล้วโยนทิ้งไปแถวๆข้างเตียงอย่างไม่ใยดีก่อนจะจัดการถอดของอีกคนต่อ

จุนฮยองส่งนิ้วเรียวยาวเข้าไปสำรวจช่องทางนุ่มทันทีที่อีกคนอยู่ในท่าคลานเรียบร้อยแล้ว มืออีกข้างก็ยื่นไปรูดรั้งแกนกายให้อีกคน

“นะ.. นาย.. จุนฮยอง อื้อ เร็วๆ อ๊ะ หน่อยได้ไหม อื้อ ฉันไม่ไหวแล้ว” ฮยอนซึงเอ่ยขึ้นอย่างยากลำบากเพราะตอนนี้รู้สึกเสียวจนเหมือนร่างกายจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆหลังจากมือคุณหมอยื่นมารูดรั้งให้เขาได้สักพัก

ยอมรับเลยจริงๆว่าหมอนี่ลีลาการใช้มือดีมาก

ฮยอนซึงยอมรับจริงๆ

แต่ไม่ชมออกไปหรอก เดี๋ยวเหลิง!

“หึ!” จุนฮยองหัวเราะในลำคอจบก็เร่งความเร็วให้อย่างที่อีกคนต้องการ ทางด้านหลังก็เพิ่มความเร็วในการชักเข้าชักออกเช่นกัน รวมทั้งเพิ่มจำนวนนิ้วด้วย

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อื้อ อ๊ะ อ๊าาา~” ฮยอนซึงปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเต็มมืออีกคนก่อนจะฟุบหน้าลงบนหมอนหนุนด้วยความเหนื่อยหอบ

“อ๊ะ อื้อ! อื้อ! อื้อ!” ยังไม่ทันจะได้พักให้หายเหนื่อย ฮยอนซึงก็จำต้องปล่อยเสียงครางออกมาอีกครั้งเพราะคุณหมอจุนฮยองดันยัดมังกรใหญ่นั่นเข้ามาแบบไม่บอกไม่กล่าว

“ถึงนายจะทำเป็นไร้เดียงสาแต่ฉันก็ไม่ออมแรงให้หรอกนะ”

“เหรอ? ทำให้ได้อย่างที่พูดแล้วกัน ฉันไม่ชอบคนที่ดีแต่ปา..! อื้อ!” ยังไม่ทันจะพูดจบ ร่างบางก็ถูกอีกคนกระชากมาประกบจูบเพื่อปิดปากอย่างรวดเร็ว

“ปากดี” คุณหมอจุนฮยองพูดเมื่อผละจูบออกมาแล้วก่อนจะเริ่มขยับช่วงล่างที่ปล่อยให้นิ่งค้างอยู่นาน

“อ๊ะ อื้อ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อื้อ” ฮยอนซึงครางออกมาอย่างไม่อายฟ้าดินเพราะจุนฮยองเล่นขยับช้าๆเนิบๆแต่กลับหนักหน่วงยามที่กระแทกเข้ามา

ให้ตายเถอะ!

ลีลาของไอ้หมอคนนี้นี่มัน..

..มันฟินดีจริงๆ!

“ครางซะมีความสุขเชียวนะ เนี่ยมันแค่อินโทร ต่อไปเป็นท่อนแร็ป!” พูดจบจุนฮยองก็จัดเข้าท่อนแร็ปอย่างที่ปากว่าจริงๆ เป็นท่อนแร็ปที่ช่างรวดเร็วและรุนแรง

ลีลามันจะดีไปไหนวะเนี่ย?!

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา~” เพียงไม่นานฮยอนซึงก็ขึ้นสู่สรวงสวรรค์อีกครั้งโดยฝีมือคุณหมอที่เก่งทั้งทฤษฎี

..และปฏิบัติ

“อือออ~” คุณหมอจุนฮยองรีบกระแทกก่อนจะครางต่ำตามมาติดๆ คุณหมอนิ่งค้างอยู่ในตัวร่างบางสักพักก่อนจะค่อยๆขยับมังกรออกมา ตอนนั้นเองที่เขารู้สึกว่าเขาลืมอะไรไปบางอย่าง..

ลืมใส่ถุงยาง!!!

ไปอ่านต่อที่นี่น๊าาา : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1481520&chapter=5

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น